Bir melodiden nereye kadar kaçabilirsin ?

Bugün Twitter'da bir tweet ile karşılaştım. Diyordu ki, "Sırf bazı şeyleri hatırlamamak için dinlemediğim şarkılar var."

Sonra düşündüm. Haklıydı aslında. Evet, haklıydı çünkü ben de bunu yapmıştım bir zamanlar; yani kendimden kaçtığım zamanlar... Pardon, kendimden ziyade yaşadıklarımdan ve anılarımdan, acılarımdan, kaçtığım zamanlar...

Çünkü müzik dinlemek; sadece bir kulaktan beyne akan ve sonra çekip giden bir silsileden ibaret değil.

Kulağımıza giren o melodi, ânların ufak bir görselini yerleştirdiğimiz bir imge aslında.

Yaşadıklarımızı, dinlediklerimizin içine kaydediyoruz aslında.

Gördüklerimizi ve hissettiklerimizi, kulağımızdan girip de kalbimize ulaşan bir sese işliyoruz aslında.

Geçip gitmesinler diye mi bu uğraşımız yoksa bilinçsizce yapılan bir eylem mi, bilinmez. Yani ben bilmiyorum, çözemedim henüz. Ama şunu biliyorum, bir dönem yaşadıklarımı içine gizlediğim şarkılarım var. Ve o dönem geçtiğinde, o şarkıları dinleyemedim ben. Dinleyemedim de değil, kulaklarımda sorun yoktu, sorun o şarkıları dinlemekten kaçan kendimdeydi. O şarkılara gizlediğim anıları hatırlamaktan korkan kendim ileydi asıl derdim...

Evet her şey geçiyor, bununla bir derdimiz yok. Ama geçip giden şey, bir şarkı ile geri dönebiliyor zihnimize. Ve biz o anları tekrar hatırlamamak için, ne kadar seviyor olursak olalım, bazı şarkılardan vazgeçebiliyoruz. Vazgeçmekten de öte, dinlemekten kaçabiliyoruz.

Bir şarkıdan kaçar mı insan? Bir melodi, kalbe dokunan bir tutam söz, ne kadar korkutabilir ki seni?

Korkutabiliyor işte. Hem de çok.

Peki, Ne zamana kadar ?

Sen o anılarınla yüzleşinceye kadar.

O anılarını, o acılarını kabulleninceye kadar.

Yaşadıkların, gerçekten geçinceye kadar...

Yoksa, bir şarkı dinlemek bile ödünü koparır insanın.

Kulağına gelen bir melodi, ardına bakmadan kaçma dürtünü alevlendirir.

Tamam, kaçabilirsin.

Ama nereye kadar?

#melodi

#kendindenkaçmak