HERHALİLE

Arada bir de olsun, zihnin görünürdeki sessizliğine dalmak; kendimize gebe olmanın getirdiği sancıları yaşamak için gerekliydi... Günümüz...

Bazen düşünüyorum da, zihnimin bu dünyanın gerçekliğinde bulunduğu anlar; bu dünyanın gerçekliği dışındaki anlara karşılık öyle az ki....

Hayatımda olduğu için şükrettiğim birçok insan var. Bu yazıda kimi yazsam diye çok düşündüm. Hep de bir cevaba vardım aslında, en...

Merhaba, sevgili bir sonraki yaşım! Kendimi tanıtmam gerekirse; senin sahip olduğun ve benim için henüz gelmemiş, o bilinmez bir yılın...

Her sabah güne, annemin araması ve "Bugün güne nasıl uyandın?" sorusu ile başlıyor oluşuma; sonunda ara vermiştik. Bir süredir git gelli...

Fırtına dinince aynı kişi olmayacaktık, doğruydu. Peki, fırtına dinmiş miydi sahi? Ne zaman başlamıştı fırtına, nasıl sona ermişti?...

Deli bir ruhun bir ayna aradığı bir çağda, aynada görülecek olan şeyin ne olduğu tartışması hep mevcuttu. Ama önemli olan, deli olmak...

Bir şeyler oluyor ve bir şeyler bitiyor, insanlar doğuyor ve insanlar ölüyor, bir şeyler okuyorum ve bir şeyler duyuyorum, güneş açıyor...

Sabah eğer yatağımdan zamanında kalkabildi isem; en büyük zorluğu aşmış gibi hissediyorum kendimi. Hangi noktada alarmla uyanma...

Düşünmek... Ne lanet bir şeydi şu düşünmek. Esir ediyordu insanı kendine ve güya sana ait olan kafada bulunan, tek kelime ile ifade...

Düşüncelerden kaçmak için şarkılara sığınıyorum. Sonra, şarkının odada yankılanan sesini artırmak istiyorum, düşüncelerim dağılmayınca....

Zihnimde, bu şehrin tüm sokaklarını yürüyorum, birer birer. Çünkü hayatta bazen tek çıkış yolu, yürümek gibi. O yüzden de hep yürüyorum...

Zaman dilimimde boşluğun kalması, hiçbir zaman bana göre bir şey olmadı. Hayatımın her anında, vakit gelip tatillere çattığında;...

Şarkıdaki gibi; "Eskiye dalıyor gözüm, dalmasın da ne yapsın?" Diyorum kendime. Evet canım kendim, sen de haklısın. Başka ne yapasın sen?...

Uzunca bir süre sonra, sonunda bir yolculuğun daha içindeyim. Yollar ve ben, buluştuk sonunda... Yolculuk denilen şey, akılda hep uzun...

Bugün hava buz buz diye bağırıyor gökyüzündeki bulutlar. Ve migren denen, sahiplik ekini inatla koymadığım garip rahatsızlık, bak bugün...

Saç telimden ayak ucuma kadar öfke dolu vücudum ile hüzün kokan benliğim arasındaki çatışma, yolumu yine buraya düşürdü. Harflerin...

Olmuyor sanki. Beceremiyorum toparlanmayı. Oysa kaç kez ayağa kalktık biz, hem de kaç kez! Oysa kaç sene geçirdik biz hüzünle, hem de kaç...

Normalde de yük taşıyabilen biri olmadım hiçbir zaman. Bu yüzdendi, marketten çıkışta poşetlerin annem ve kardeşim tarafından elimden...

Fark ettim ki, yazılarımın çoğundaki zaman dilimi şimdiki zaman. Ne geçmişten çok bahsediyorum ne de gelecekten. Sadece, şimdiki zamandan...