Kâfi!

"Kafamda cirit atan bazı düşüncelerin sahipleri, hadi gelin oturun karşıma. Yahut boşverin oturmayı, bugün misafirperverlik yapasım yok, ayakta kalın hadi. Durmayın, bakın yüzüme yüzüme. Geçirin içinizden siz de, eleştiri cümlelerini. Sonra anlatın birbirinize, benim nasıl da değiştiğimi. Sormayın halimi hatrımı, sadece fısıldayın kendi içinizde. Çokça fısıldayın, çokça batın yalanlar ağına. Bir dediğinize bin katın kâfi, ardından ise salın onları dünyanıza. Sonra biraz da ben bakayım suratlarınıza. Bakayım, geldiğiniz bu halinize, biraz da güleyim doğrusu. Elbet, komiktir geldiğiniz bu hâl. Çünkü bir ben miyim sizi bu hale getiren? Öyle ise, gerçekten komiktir bu hâl. Sorarım sorumu ama cevabı yoktur sizde elbet. Suskunluğunuz ise kâfidir, tüm cevaplara nihayet. O zaman, kendime bakayım o vakit, "Bir ben miyim?" diye kendime sorayım. Siz ise garip karşılayın bu halimi, deli bilin beni, kâfi. Siz beni bilmeyin çünkü, istemem beni bilmenizi. İstemem beni sevmenizi. Sadece alın gidin huzursuz düşüncelerinizi. Sizde kalsın kaostan beslenen dünyanız, beni almayın aranıza. Beni bende bırakın, dünyama da adım atmayın, kâfi. Ama zihnimdeki yerlerinizi de alın giderken. Beni yormuşluğunuzu da alın üstümden. Örtmeyin üstümü başka bir şeyle, yıpranma payını kesin, kâfi. Hadi gidin sonra, ceplerinize doldurduğunuz eserlerinizle. Gidin uzaklara, çok uzaklara ve en çok da benden uzağa. Gidin hadi. İşte bu her şeye kâfi. Çünkü sırf siz varsınız diye, bir yere gidemem ben. Gidişimin anlamını, size yükleyemem. Bir gidiş var ise, anlamı sizden uzak olmalı.

Ama üzerime bıraktığınız bu küflü geçmişi taşıyamayan bedenim için ise, elbet içimden geçen bir cümle vardır;

Herkesin gidebileceği bir yeri de olmalıdır çünkü öyle olur ki insanın bir yere gitmesi gerekir.

Bir yer ise, kâfidir... "

Unutulmayacak ama unutulmaya yüz tutmuş o günlere ithafen...

#kafi